出典:Wiktionary
From baccalaureus (“bachelor”).
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | baccalaureātus | baccalaureātūs |
Genitive | baccalaureātūs | baccalaureātuum |
Dative | baccalaureātuī | baccalaureātibus |
Accusative | baccalaureātum | baccalaureātūs |
Ablative | baccalaureātū | baccalaureātibus |
Vocative | baccalaureātus | baccalaureātūs |