出典:Wiktionary
Substantive of basilicus (“royal, princely”), from Ancient Greek βασιλικός (basilikós, “royal”).
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | basilicum | basilica |
Genitive | basilicī | basilicōrum |
Dative | basilicō | basilicīs |
Accusative | basilicum | basilica |
Ablative | basilicō | basilicīs |
Vocative | basilicum | basilica |
basilicum