出典:Wiktionary
monicus m (genitive monicī); second declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | monicus | monicī |
Genitive | monicī | monicōrum |
Dative | monicō | monicīs |
Accusative | monicum | monicōs |
Ablative | monicō | monicīs |
Vocative | monice | monicī |