出典:Wiktionary
Perfect passive participle of benedīcō (“I speak well (of)”).
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | benedictus | benedictī |
Genitive | benedictī | benedictōrum |
Dative | benedictō | benedictīs |
Accusative | benedictum | benedictōs |
Ablative | benedictō | benedictīs |
Vocative | benedicte | benedictī |
benedictus (feminine benedicta, neuter benedictum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | benedictus | benedicta | benedictum | benedictī | benedictae | benedicta | |
Genitive | benedictī | benedictae | benedictī | benedictōrum | benedictārum | benedictōrum | |
Dative | benedictō | benedictō | benedictīs | ||||
Accusative | benedictum | benedictam | benedictum | benedictōs | benedictās | benedicta | |
Ablative | benedictō | benedictā | benedictō | benedictīs | |||
Vocative | benedicte | benedicta | benedictum | benedictī | benedictae | benedicta |