出典:Wiktionary
From conciliō + -trīx.
conciliātrīx f (genitive conciliātrīcis, masculine conciliātor); third declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | conciliātrīx | conciliātrīcēs |
Genitive | conciliātrīcis | conciliātrīcum |
Dative | conciliātrīcī | conciliātrīcibus |
Accusative | conciliātrīcem | conciliātrīcēs |
Ablative | conciliātrīce | conciliātrīcibus |
Vocative | conciliātrīx | conciliātrīcēs |