出典:Wiktionary
obluctor (present infinitive obluctārī, perfect active obluctātus sum); first conjugation, deponent
Conjugation of obluctor (first conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | obluctor | obluctāris, obluctāre |
obluctātur | obluctāmur | obluctāminī | obluctantur |
imperfect | obluctābar | obluctābāris, obluctābāre |
obluctābātur | obluctābāmur | obluctābāminī | obluctābantur | |
future | obluctābor | obluctāberis, obluctābere |
obluctābitur | obluctābimur | obluctābiminī | obluctābuntur | |
perfect | obluctātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | obluctātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | obluctātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | oblucter | obluctēris, obluctēre |
obluctētur | obluctēmur | obluctēminī | obluctentur |
imperfect | obluctārer | obluctārēris, obluctārēre |
obluctārētur | obluctārēmur | obluctārēminī | obluctārentur | |
perfect | obluctātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | obluctātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | obluctāre | — | — | obluctāminī | — |
future | — | obluctātor | obluctātor | — | — | obluctantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | obluctārī | obluctātum esse | obluctātūrum esse | — | — | — | |
participles | obluctāns | obluctātus | obluctātūrus | — | — | obluctandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
obluctandī | obluctandō | obluctandum | obluctandō | obluctātum | obluctātū |