出典:Wiktionary
From Ancient Greek ὠκεᾰνός (ōkeanós).
ōceanus m (genitive ōceanī); second declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ōceanus | ōceanī |
Genitive | ōceanī | ōceanōrum |
Dative | ōceanō | ōceanīs |
Accusative | ōceanum | ōceanōs |
Ablative | ōceanō | ōceanīs |
Vocative | ōceane | ōceanī |