出典:Wiktionary
From vindicō + -tiō
vindicātiō f (genitive vindicātiōnis); third declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vindicātiō | vindicātiōnēs |
Genitive | vindicātiōnis | vindicātiōnum |
Dative | vindicātiōnī | vindicātiōnibus |
Accusative | vindicātiōnem | vindicātiōnēs |
Ablative | vindicātiōne | vindicātiōnibus |
Vocative | vindicātiō | vindicātiōnēs |