出典:Wiktionary
From temperans.
temperantia f (genitive temperantiae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | temperantia | temperantiae |
Genitive | temperantiae | temperantiārum |
Dative | temperantiae | temperantiīs |
Accusative | temperantiam | temperantiās |
Ablative | temperantiā | temperantiīs |
Vocative | temperantia | temperantiae |