出典:Wiktionary
From Latin branchia, from Ancient Greek βράγχια (bránkhia, “gills”).
From Ancient Greek βράγχια (bránkhia, “gills”).
branchia f (genitive branchiae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | branchia | branchiae |
Genitive | branchiae | branchiārum |
Dative | branchiae | branchiīs |
Accusative | branchiam | branchiās |
Ablative | branchiā | branchiīs |
Vocative | branchia | branchiae |