出典:Wiktionary
minimus (複数形 minimi または minimuses)
Suppletive superlative of parvus, comparative minor, from Proto-Indo-European *(s)mey(h₁)- (“small, little”), whence also Latin minuō, Gothic (minniza, “smaller”). Contains the same suffix as in īnfimus (“lowest”), but details are uncertain.[1] Related to Ancient Greek μῑκρός (mīkrós, “little, small”), English smicker.
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | minimus | minima | minimum | minimī | minimae | minima | |
Genitive | minimī | minimae | minimī | minimōrum | minimārum | minimōrum | |
Dative | minimō | minimō | minimīs | ||||
Accusative | minimum | minimam | minimum | minimōs | minimās | minima | |
Ablative | minimō | minimā | minimō | minimīs | |||
Vocative | minime | minima | minimum | minimī | minimae | minima |