出典:Wiktionary
From īra (“anger, rage, wrath”) + -ātus, later construed as the perfect active participle of īrāscor, which arose from it by back-formation.[1]
īrātus (feminine īrāta, neuter īrātum, 比較級 īrātior, 最上級 īrātissimus); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īrātus | īrāta | īrātum | īrātī | īrātae | īrāta | |
Genitive | īrātī | īrātae | īrātī | īrātōrum | īrātārum | īrātōrum | |
Dative | īrātō | īrātō | īrātīs | ||||
Accusative | īrātum | īrātam | īrātum | īrātōs | īrātās | īrāta | |
Ablative | īrātō | īrātā | īrātō | īrātīs | |||
Vocative | īrāte | īrāta | īrātum | īrātī | īrātae | īrāta |