出典:Wiktionary
obtineō (present infinitive obtinēre, perfect active obtinuī, supine obtentum); second conjugation
Conjugation of obtineō (second conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | obtineō | obtinēs | obtinet | obtinēmus | obtinētis | obtinent |
imperfect | obtinēbam | obtinēbās | obtinēbat | obtinēbāmus | obtinēbātis | obtinēbant | |
future | obtinēbō | obtinēbis | obtinēbit | obtinēbimus | obtinēbitis | obtinēbunt | |
perfect | obtinuī | obtinuistī | obtinuit | obtinuimus | obtinuistis | obtinuērunt, obtinuēre | |
pluperfect | obtinueram | obtinuerās | obtinuerat | obtinuerāmus | obtinuerātis | obtinuerant | |
future perfect | obtinuerō | obtinueris | obtinuerit | obtinuerimus | obtinueritis | obtinuerint | |
passive | present | obtineor | obtinēris, obtinēre |
obtinētur | obtinēmur | obtinēminī | obtinentur |
imperfect | obtinēbar | obtinēbāris, obtinēbāre |
obtinēbātur | obtinēbāmur | obtinēbāminī | obtinēbantur | |
future | obtinēbor | obtinēberis, obtinēbere |
obtinēbitur | obtinēbimur | obtinēbiminī | obtinēbuntur | |
perfect | obtentus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | obtentus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | obtentus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | obtineam | obtineās | obtineat | obtineāmus | obtineātis | obtineant |
imperfect | obtinērem | obtinērēs | obtinēret | obtinērēmus | obtinērētis | obtinērent | |
perfect | obtinuerim | obtinuerīs | obtinuerit | obtinuerīmus | obtinuerītis | obtinuerint | |
pluperfect | obtinuissem | obtinuissēs | obtinuisset | obtinuissēmus | obtinuissētis | obtinuissent | |
passive | present | obtinear | obtineāris, obtineāre |
obtineātur | obtineāmur | obtineāminī | obtineantur |
imperfect | obtinērer | obtinērēris, obtinērēre |
obtinērētur | obtinērēmur | obtinērēminī | obtinērentur | |
perfect | obtentus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | obtentus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | obtinē | — | — | obtinēte | — |
future | — | obtinētō | obtinētō | — | obtinētōte | obtinentō | |
passive | present | — | obtinēre | — | — | obtinēminī | — |
future | — | obtinētor | obtinētor | — | — | obtinentor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | obtinēre | obtinuisse | obtentūrum esse | obtinērī | obtentum esse | obtentum īrī | |
participles | obtinēns | — | obtentūrus | — | obtentus | obtinendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
obtinendī | obtinendō | obtinendum | obtinendō | obtentum | obtentū |